ငါးမ်ိဳး ငါးဟူ လူထိုထို
သည္တစ္ပတ္ ဆံပင္သြားညႇပ္ေတာ့ ဆံပင္ညႇပ္ဆိုင္မွာ အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ ဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆံုတယ္။ သူနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္က ေဘးခ်င္း ယွဥ္လ်က္ ထိုင္ညႇပ္ေနၾကတာ။
ဆံသဆရာက မိတ္ဆက္ေပးလို႔ ဦးေလးႀကီးဟာ ဌာနႀကီးတစ္ခုက အၿငိမ္းစား အဆင့္ျမင့္ အရာရွိႀကီးတစ္ေယာက္မွန္း သိခြင့္ရလိုက္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုလည္း စာေရးသူတစ္ေယာက္မွန္း ဦးေလးႀကီးက သိသြားေတာ့ ဘာစာေတြ ေရးသလဲလို႔ ေမးပါတယ္။
ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ေတြးမိသမွ်ေလးေတြ ခ်ေရးျဖစ္ေနေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာျပလိုက္မိတယ္။ သည္အခါမွာ အဲဒီ့ဦးေလးႀကီးက ကြ်န္ေတာ့္ကို ေတြးစရာေလးတစ္ခု လက္ေဆာင္ေပးလိုက္တယ္။
သူေျပာတာက ေလာကမွာ လူငါးမ်ိဳးသာ ရွိတဲ့အေၾကာင္းပါ။ အဲဒီ့ ငါးမ်ိဳးကို ဦးေလးႀကီးက တစ္ခုစီ ရွင္းျပတယ္။
ပထမတစ္မ်ိဳးက အဝတ္အစား ဝတ္ထားတဲ့ တိရစၦာန္သာသာ လူစားတဲ့။ အဲသလိုလူမ်ိဳးေတြက တိရစၦာန္လိုပဲ၊ အိပ္၊ စား၊ ကာမ ထိုသံုးဝနဲ႔ပဲ ဘဝကို အခ်ိန္ကုန္ေနၾက၊ တိရစၦာန္လိုပဲ စိတ္ကူးထဲေပၚတာေတြ အကုန္လံုး ေလွ်ာက္လုပ္ၾက၊ အာ႐ံုရရင္ ရသလို ထင္ရာစိုင္းလိုက္ၾကနဲ႔မို႔ တကယ္တမ္းမွာ တိရစၦာန္က အဝတ္အစား ဝတ္ထားတာေလာက္ပဲရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူငါးမ်ိဳးထဲမွာ အနိမ့္ဆံုး အမ်ိဳးအစားလို႔ ဦးေလးႀကီးက သ႐ုပ္ခြဲျပပါတယ္။ Mere animals wearing clothes လို႔လည္း အဂၤလိပ္လို ေျပာလိုက္ေသးတယ္။
ဒုတိယတစ္မ်ိဳးကေတာ့ ပထမထက္ အနည္းငယ္ သာပါသတဲ့။ အဲဒါကေတာ့ အခြင့္အေရးသမားေတြတဲ့။ သည္အမ်ိဳးအစားကေတာ့ ဘယ္သူ ေသေသ ငေတမာ ၿပီးေရာဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ကိုယ့္အခြင့္အေရးအတြက္ ဘာမဆို လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ဖို႔ ဝန္မေလးသူေတြပါတဲ့။ အဂၤလိပ္လိုေတာ့ opportunists လို႔ ေခၚေၾကာင္းလည္း ေျပာျပတယ္။
တတိယတစ္မ်ိဳးကက်ျပန္ေတာ့လည္း ဒုတိယအမ်ိဳးထက္ နည္းနည္း သာသြားျပန္ေရာတဲ့။ အဲဒီ့တစ္မ်ိဳးကေတာ့ ဘဝရပ္တည္မႈအတြက္ အားထုတ္သူမ်ားပါတဲ့။ သူတို႔ကေတာ့ အတတ္ပညာ၊ အသိပညာ၊ ဝါသနာ၊ အစြမ္းအစ တစ္ခုခုကို ထုတ္သံုးၿပီး ဘဝရပ္တည္ေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ားျဖစ္ပါသတဲ့။ အဂၤလိပ္လိုေတာ့ careerists လို႔ေခၚသေပါ့။ အဲ… သူတို႔ေတြကလည္း သူတို႔ ရပ္တည္မႈနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ေနရာအတြက္ ဘာကိုမဆို လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ဖို႔ ဝန္မေလးၾကျပန္ဘူးတဲ့။
စတုတၳတစ္မ်ိဳးကေတာ့ စာရိတၱမ႑ိဳင္ကို ခိုင္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္လိုေတာ့ men of principle ေပါ့။ လွ်ာမွာ ျမက္ေပါက္ပါေစ၊ သည္လို အလုပ္ကိုျဖင့္ မလုပ္ဘူး၊ မိုးၿပိဳခ်င္ၿပိဳပါေစ၊ မတရားတာေတာ့ မလုပ္ဘူးစသျဖင့္ မိမိရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္၊ ရပ္တည္ခ်က္ကို အပြန္းအပဲ့ မခံသူမ်ားျဖစ္ပါသတဲ့။
အဲ… ေနာက္ဆံုးတစ္မ်ိဳးကေတာ့ သူေတာ္စင္မ်ားပါတဲ့။ မိမိရဲ႕ ကိုယ္က်ိဳးကို လံုးဝကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားျခင္း မရွိေတာ့ဘဲ အမ်ားအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနတာ၊ အမ်ားသူငါအေပၚ ေမတၱာ ေစတနာ သန္႔စင္စြာ ထားရွိႏိုင္တာ၊ အတၱ အနည္းဆံုး ေနႏိုင္တာမ်ားနဲ႔ ျပည့္စံုေနသူ သူေတာ္စင္မ်ား (saints) ပါတဲ့။
အဲသလို ငါးမ်ိဳးငါးစား ခြဲျပသြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အရင္ ဆံပင္ညႇပ္လို႔ ၿပီးသြားတဲ့ ဦးေလးႀကီးဟာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ႏႈတ္ဆက္ ထြက္ခြာသြားပါေတာ့တယ္။
ကြ်န္ေတာ္ ငိုင္ၿပီး က်န္ရစ္တယ္။ ဆံပင္ ညႇပ္ၿပီးလို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း သူ႔စကားကို တႏံု႔ႏံု႔ စဥ္းစားေနမိတယ္။
အဆိုးဆံုးက အဲဒီ့ငါးမ်ိဳးထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္ေနရာမွာ ရွိေနသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပါ။
အေသခ်ာဆံုးကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ သူေတာ္စင္ မဟုတ္တာပါပဲ။ အတၱအျပည့္၊ မာနအတိ၊ ဘဝင္ မိုးထိေနတဲ့ ပုထုဇဥ္တစ္ေယာက္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သံုးသပ္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒါျဖင့္ စတုတၳအမ်ိဳးအစားေရာ? ကြ်န္ေတာ္ဟာ စာရိတၱမ႑ိဳင္ကို မယိမ္းမယိုင္ ထိမ္းႏိုင္သူလား။
ဒါလည္း ရဲရဲေတာ့ မေျပာရဲျပန္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲသေလာက္ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္တာ အမွန္ပါပဲ။ မွ်တမႈကို အျမဲတေစ ဂ႐ုထားတတ္သူ၊ ဘယ္သူ႔အေပၚမွာမွ ႏိုင္လိုမင္းထက္ မလုပ္ခ်င္သူ၊ လူအားလံုးကို တေလးတစားနဲ႔ ဆက္ဆံခ်င္သူထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ပါတယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ထင္လိုက္မိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရာႏႈန္းျပည့္ အဲသလို လူလားလို႔ ေမးရင္ ေခါင္းကို ခပ္ေလးေလး ရမ္းျပမိဦးမွာလည္း အေသအခ်ာပါပဲ။ အလြန္႔အလြန္ ေျပာႏိုင္ပါမွ ေလေပ်ာ့ေလးနဲ႔ အဲသလို ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဆဲပါပဲခင္ဗ်ာလို႔ ေျပာရမယ့္ လူစားထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ရွိေနပါရဲ႕။
ဒါျဖင့္ အေျဖက အရွင္းႀကီးပဲ။
ကြ်န္ေတာ္ဟာ က်န္တဲ့သံုးမ်ိဳးထဲမွာ လူးလာ ေခါက္တံု႔ ေျပးလႊားေနသူပါကလားဆိုတာကို ေတြးမိသြားရပါတယ္။ တစ္ခါတေလက်ေတာ့လည္း တိရစၦာန္စိတ္ကေလး ေပါက္သြားၿပီး ထင္ရာစိုင္းတဲ့အခါ စိုင္း၊ တစ္ခါတေလက်ေတာ့လည္း အခြင့္အေရးေလးတစ္ခုအတြက္ ေဘးဘီမၾကည့္ဘဲ ငါတေကာ ေကာတဲ့အခါ ေကာ၊ တစ္ခါတေလက်ေတာ့လည္း ကိုယ့္ေနရာ၊ ကိုယ့္ရပ္တည္မႈကို ခိုင္မာေအာင္ အစဥ္တစိုက္ အားထုတ္ရင္း ဟိုၿငိ၊ သည္ၿငိ နဲ႔ မခ်ိတရိျဖစ္တဲ့အခါျဖစ္…
ဟုတ္ပါရဲ႕…
ဆံသဆိုင္မွာ အမွတ္မထင္ဆံုခဲ့ရတဲ့ ဦးေလးႀကီးခြဲျပတဲ့ လူစား ငါးမ်ိဳးထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အဖ်ဥ္းဆံုးေတာ့ စတုတၳအမ်ိဳးအစားေလာက္ ျဖစ္ခ်င္ပင္ ျဖစ္ခ်င္ျငားလွေသာ္လည္း လက္ေတြ႕မွာ ပထမသံုးမ်ိဳးၾကားမွာ ဟိုတစ္မ်ိဳးျဖစ္လိုက္၊ သည္တစ္မ်ိဳးျဖစ္လိုက္နဲ႔ ငိုက္စိုက္နစ္ေနမိပါကလားဆိုတာကို အလန္႔တၾကား ေတြးလိုက္မိရပါတယ္။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ၊ ကြ်န္ေတာ့္ကို လႈပ္ႏိႈးလိုက္သလိုျဖစ္ေအာင္ သည္အေတြးစကို ခ်ျပေပးခဲ့တဲ့ ဦးေလးႀကီးကို ေက်းဇူးတင္လိုက္မိရပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခါမ်ား အဲဒီ့ဦးေလးႀကီးနဲ႔ ဆံုခြင့္ရရင္ “ဦးေလးကေရာ၊ သည္ငါးမ်ိဳးထဲက ဘယ္အစားထဲမွာ ပါပါသလဲခင္ဗ်ာ”လို႔ ျပန္ေမးစမ္းၾကည့္မိသြားမလားပဲ။
(၂၀ဝ၃ခုႏွစ္က မဟာသတင္းဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး အတၱေက်ာ္ရဲ႕ “ေျဖေတြးေလးမ်ား”စာအုပ္ထဲမွာလည္း ျပန္လည္ပံုႏိွပ္ေဖာ္ျပထားတာေလးကို တင္ဆက္လိုက္တာပါ။)
