Money makes the world go round, but…
ပိုက္ဆံရဲ႕ သေဘာထားအမွန္
မနက္က ကြ်န္ေတာ့္ ရည္းစားေဟာင္း တစ္ေယာက္ဆီက ဓာတ္ေခ်ာစာ ဝင္လာတယ္။ သူက ကြ်န္ေတာ္ ပိုက္ဆံ မစုတာကို တစ္ခ်ိန္လံုး မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနတာ၊ အားမလိုအားမရ ျဖစ္ေနတာ။
ကြ်န္ေတာ္က လူမိုက္ေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္က ျပည္တြင္းမွာပဲ အိုးမကြာ အိမ္မကြာ ေဒၚလာစားလာတာ ၁၁ ႏွစ္ေတာင္ ရွိေနၿပီ။ ကေန႔အထိ တိုက္ခန္းေလးတစ္ခန္းေတာင္ အပိုင္မဝယ္ႏိုင္ေသးဘဲ အိမ္ငွားေနရတဲ့အတြက္ သူတင္ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကြ်န္ေတာ့္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးကပါ ကြ်န္ေတာ့္ကို အားမရၾကဘူး။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ပန္းခ်ီ ကိုမုတ္သုန္ေျပာေနက်စကားလို “ဘဝကို ေခ်ာင္ထိုးထားတဲ့သူပါ။” ဖန္တရာေတေနတဲ့ ကလီေရွး (cliché) ကို သံုးရရင္ေတာ့ ေနသလိုမျဖစ္တဲ့ ေလာကမွာ ျဖစ္သလိုေနလိုက္တာ အေကာင္းဆံုးလို႔ ေအာက္ေမ့လိုက္႐ံုပါပဲ။
ကြ်န္ေတာ့္အသက္ ၄၀ေက်ာ္ၿပီ။ ၁၉ႏွစ္သားကတည္းက ပိုက္ဆံရွာတဲ့ အလုပ္ကိုလုပ္ခဲ့တာ။ ေက်ာင္းတစ္ဖက္နဲ႔ အငွားယာဥ္ေမာင္းတဲ့ အလုပ္က စလာလိုက္တာ အခုအခါမွာေတာ့ စားပြဲနဲ႔၊ ကုလားထိုင္နဲ႔၊ ေလေအးစက္နဲ႔၊ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔၊ ဓာတ္ေခ်ာပို႔စနစ္နဲ႔၊ အသံသြင္းေခ်ာပို႔စနစ္နဲ႔၊ စတိုင္က်က် အလုပ္တစ္ခုမွာ ေရာက္ေနတယ္။ အႀကီးတန္း အရာရွိဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္တစ္ခုလည္း ရွိတယ္။ လစာအေနနဲ႔ကလည္း တစ္လကို သံုးသိန္းေလာက္ ဝင္ေနတာ။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီ့အလုပ္ကေနထြက္ဖို႔ ၾကံေနမိၿပီ။ ဒါျဖင့္ မင့္မွာ တျခား ဘာအလုပ္ ရွိလို႔လဲဆိုရင္ ဘာမွမရွိဘူး။ ခပ္တည္တည္ပဲ၊ လုပ္ေနရတဲ့ အလုပ္မွာ မေပ်ာ္ပိုက္ေတာ့တဲ့အတြက္ ထြက္ဖို႔ စိတ္ကူးေတာ့တာ။ ပိုက္ဆံ ဆိုတာေလး ရလိုမႈတစ္ခုအတြက္ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို မစေတးခ်င္ေတာ့တာ။
အားလံုးကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကိုလူမိုက္တဲ့။ ကြ်န္ေတာ့္အိမ္သူ အပါအဝင္ ကြ်န္ေတာ့္ကို နားလည္သူ၊ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အယူအဆခ်င္းတူသူ တခ်ိဳ႕က လြဲရင္ေပါ့။
ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္၂၀ေလာက္က မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ေျပာဖူးတဲ့ စကားကို သတိရတယ္။
ဆီဦးေထာပတ္ကို လာေကြ်းတဲ့အခါ ဇြန္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ လက္နဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ စားခြင့္မရွိဘဲ ႏႈတ္သီးနဲ႔ ထိုးဟပ္ၿပီး စားရမယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ နတ္သုဓာ ေလာက္ေကာင္းေနေစဦးေတာ့ မစားသင့္ဘူးတဲ့။
ကြ်န္ေတာ္သိပ္သေဘာက်တဲ့စကား။ လူ႔သိကၡာနဲ႔လူ႔မာနကို အထိပါး ခံၿပီး ေခြးလိုဟပ္ရမွေတာ့ အဲဒီ့စားစရာက နတ္သုဓာပင္ ျဖစ္ေနေစဦးေတာ့ ဘယ္အရသာရွိပါေတာ့မလဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း ေလာကမွာ လူ႔သိကၡာ လူ႔မာနကို တန္ဖိုးမထားဘဲ စားရဖို႔ေလးကိုပဲ မဲေနတတ္တဲ့သူေတြကလည္း အမ်ားသားဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က လူမိုက္ေပါ့။
အခုလည္း ရည္းစားေဟာင္းႀကီးက ကြ်န္ေတာ္အားက်ေစခ်င္ေဇာနဲ႔ ေရးလာတယ္။ သူ႔လင္ေတာ္ေမာင္က ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္သြားလုပ္တာ ရွစ္ႏွစ္ရွိၿပီတဲ့။ သူတို႔က အခု ရန္ကုန္ ဆင္ေျခဖံုးမွာ တိုက္ေဆာက္ေနတဲ့ အေၾကာင္း၊ ေျမကြက္ကိုက သိန္းကိုးဆယ္ေလာက္ တန္တဲ့အေၾကာင္း၊ ေနာက္ထပ္ ေျမတစ္ကြက္၊ တိုက္ခန္းႏွစ္ခန္းနဲ႔ ကားတစ္စီးလည္း ရွိေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ႐ိုး႐ိုးေလး ေရးထားပါတယ္။
႐ိုး႐ိုးေလးဆိုတာက သူ တမင္အၾကြားတိုက္ေနတာ မဟုတ္တာကို ေျပာလိုရင္းပါ။ သူ႔သေဘာကို ကြ်န္ေတာ္သိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာက သမီးနဲ႔သားနဲ႔၊ သူ႔မွာက သားသမီးတစ္ေယာက္မွ မထြန္းကားဘူး။ ဆိုလိုတာက ကြ်န္ေတာ္က သူ႔ထက္ပိုလို႔ စုသင့္ ေဆာင္းသင့္တယ္လို႔ သူက ယူဆပါတယ္။
အခုေလာက္ စုမိေနတာေတာင္ သူက အခုလည္း ဆက္စုေနတုန္းပဲလို႔ ေရးလိုက္တာပါ။ သူ႔စာထဲမွာ တျခားဘာမွမပါဘူး။ ဒါေလးပဲ ပါတာ။ သူကေတာ့ အားက်ေစခ်င္လို႔ေပါ့။
ကြ်န္ေတာ္က အခု အမ်ားလို မေတြးေတာ့တာ သူမသိဘူး။
အဲဒါနဲ႔ သူ႔ကို တစ္ခုခု ျပန္ေရးလိုက္ဖို႔ စဥ္းစားတဲ့အခါ တစ္ခါက ေရးျပဖူးတဲ့ “ကိုယ့္ေျမ”ဆိုတဲ့ ပံုျပင္ေလးကို သတိရသြားတယ္။ အဲဒါေလးကို ျပန္ရွာရင္းနဲ႔ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို ေတြ႕ရျပန္တဲ့အခါ စာဖတ္သူ လူႀကီးမင္းမ်ားအတြက္ ျပန္ဆိုေပးခ်င္မိသြားရျပန္တယ္။
ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး…
ပိုက္ဆံရွိရင္ အိမ္ဝယ္လို႔ရတယ္၊
ဒါေပမယ့္ နားခိုရာကိုေတာ့ ေငြနဲ႔ဝယ္လို႔မရဘူး။
ပိုက္ဆံရွိရင္ နာရီဝယ္လို႔ရတယ္၊
ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ကို ေငြနဲ႔ဝယ္လို႔မရဘူး။
ပိုက္ဆံရွိရင္ စာအုပ္ဝယ္လို႔ရတယ္၊
ဒါေပမယ့္ ပညာကို ေငြနဲ႔ဝယ္လို႔မရဘူး။
ပိုက္ဆံရွိရင္ ေသြးဝယ္လို႔ရတယ္၊
ဒါေပမယ့္ အသက္ကို ေငြနဲ႔ဝယ္လို႔မရဘူး။
ပိုက္ဆံရွိရင္ အေပ်ာ္ရွာလို႔ရတယ္၊
ဒါေပမယ့္ အခ်စ္ကို ေငြနဲ႔ဝယ္လို႔မရဘူး။
ပိုက္ဆံရွိရင္ အာမခံထားလို႔ရတယ္၊
ဒါေပမယ့္ လံုျခံဳမႈကို ေငြနဲ႔ဝယ္လို႔မရဘူး။
ပိုက္ဆံရွိရင္ ခုတင္ဝယ္လို႔ရတယ္၊
ဒါေပမယ့္ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ေငြနဲ႔လုပ္လို႔မရဘူး။
ပိုက္ဆံရွိရင္ စားစရာဝယ္လို႔ရတယ္၊
ဒါေပမယ့္ ခံတြင္းလိုက္ေအာင္ ပိုက္ဆံေပးၿပီး လုပ္လို႔မရဘူး။
ပိုက္ဆံရွိရင္ ေဆးဝယ္လို႔ရတယ္၊
ဒါေပမယ့္ က်န္းမာေအာင္ ေငြနဲ႔လုပ္လို႔မရဘူး။
ပိုက္ဆံရွိရင္ လူရာဝင္တယ္၊
ဒါေပမယ့္ လူ႐ိုေသေအာင္ ေငြနဲ႔လုပ္လို႔မရဘူး။
ေတြ႕တယ္ေနာ္?
ေငြရွိရင္ ဘာမဆိုျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဟုတ္လို႔လား?
ခင္ဗ်ားမွာ ထားစရာမရွိေအာင္ မ်ားေနရင္
က်ဳပ္ကို နည္းနည္းပါးပါး ေပးလိုက္ပါေတာ့လား။
ကဗ်ာေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ ျပန္တတ္သလို ျပန္ဆိုထားတာပါ။ စာဖတ္သူမ်ားအတြက္ေတာ့ စဥ္းစားစရာေလးေတြ အထိုက္အေလ်ာက္ ေပၚလာတန္ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ျပန္ဆို တင္ျပလိုက္ရျပန္တာပါပဲခင္ဗ်ား။
အားလံုးေတြးဆ ဆင္ျခင္ၾကည့္ႏိုင္ၾကပါေစ
အတၱေက်ာ္
၂၇-ဝ၃-ဝ၁ ထုတ္ အေတြးသစ္ ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး လက္တြဲေဖာ္ စာအုပ္တိုက္က စာမူခြင့္ျပဳခ်က္အမွတ္ ၄၀၀၂၉၂၀၆၀၃ နဲ႔ ၂၀၀၆ ေအာက္တိုဘာလမွာ ဒုတိယအႀကိမ္ ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ိခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ “ေနေပ်ာ္တဲ့ဘ၀၊ ၾကည္ျမတဲ့ဘ၀င္၊ ရႊင္လန္းတဲ့စိတ္” (ပထမအႀကိမ္ ၂၀၀၂ စက္တင္ဘာလ) စာအုပ္ထဲက စာတစ္ပုဒ္ပါ။
အဟဲ… သည္စာေနာက္မွာ ေျပာစရာ နည္းနည္း ရိွသဗ်။ သည္စာပါတဲ့ အတၱေက်ာ္ရဲ႕ ပထမဆံုး လံုးခ်င္း ထြက္ၿပီး သိပ္မ်ား မၾကာခင္မွာ (၂၀၀၃ ခုႏွစ္ထဲမွာေပါ့) သည္စာထဲမွာ “ရည္းစားေဟာင္းႀကီး”လို႔ ရည္ၫႊန္းခံထားရသူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ ေျပာလာတယ္။ သူ႔ကို “ရည္းစားေဟာင္း”လို႔ ေနာက္ကို မၫႊန္းပါနဲ႔တဲ့။ သူနဲ႔လည္း ဘာမွ ျဖစ္ခဲ့တာမွ မဟုတ္ဘဲတဲ့။ (ဟုတ္တယ္… ကၽြန္ေတာ္မွားသြားတယ္၊ “အီစီကလီေဟာင္း”လို႔ ေရးရမွာေလ… 😀 ) သူ႔ေယာက္်ားက ကၽြန္ေတာ့္စာေတြ ဖတ္တယ္တဲ့။ ေတြ႕သြားမွာတဲ့။ ဘာမွေတာ့ မေျပာပါဘူးတဲ့။ ဒါေပမယ့္ မေကာင္းဘူးတဲ့။ ဟား… သူ႔ေယာက္်ားက်ေတာ့ သိတတ္လိုက္တာ၊ မိန္းမခ်င္း ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဇနီးက်ေတာ့ သူ႔စာနာစိတ္က ဘယ္ေရာက္သြားလဲ မသိဘူး။ သူပဲ ဖုန္းဆက္၊ လာေတြ႕၊ လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္ေနတာေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ ဇနီးကက်ေတာ့ သံတံုးသံခဲႀကီးနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ လူမို႔လား။ ေတာ္ေတာ္ ခ်ဥ္သြားတယ္။ သူ႔ကို တစ္ခါတည္းလည္း စိတ္ျပတ္သြားတယ္။ အစက မိတ္ေဆြအေနနဲ႔ သံေယာဇဥ္နည္းနည္း က်န္ခ်င္ေနေသးတာေတာင္ အၿပီး ငုပ္သြားပါေတာ့တယ္။
အမယ္… လုပ္ခ်က္ကလည္း သင္းသဗ်။ သူ႔ဘေလာ့(ဂ္)မွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း တင္လိုက္ေသးတယ္။ (ေနာက္မွ လူမိသြားလို႔ ျပန္ဖ်က္လိုက္တာ၊ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ Google Reader နဲ႔ ကူးထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ပို႔ေပးလို႔ အစအဆံုး ဖတ္ရတယ္။) အဲဒီ့ စာကို သူက ေခါင္းစဥ္ တပ္ထားတာက်ေတာ့ “Old.. B.. friend /2” တဲ့ခင္ဗ်။ ဟြန္႔… ( B friend ဆိုေတာ့ ဟဲ… ဟဲ… “ခေကြး သူငယ္ခ်င္း”ေပါ့ေနာ္။ တူက ရည္းစားေဟာင္းလို႔ ေျပာတာမွ မဟုတ္တာပဲ။ 😛 )
သည္စာကို ျပန္ျဖန္႔ေ၀တဲ့အခါ မူရင္း လင့္(ခ္)ကိုသာ ခ်ိတ္ဆက္ေပးေတာ္မူၾကေစခ်င္ပါတယ္။ Cut & Paste လုပ္ၿပီး ကိုယ့္ Notes အျဖစ္ မကူးၾကဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။ မလႊဲသာလြန္းလို႔ Cut & Paste လုပ္မယ္ဆိုရင္လည္း တစ္ပုဒ္လံုး ဘာတစ္ခုမွ မျခြင္းခ်န္ဘဲ၊ အထူးသျဖင့္ ေအာက္ဆံုးက မူရင္း စာေရးဆရာရဲ႕ နာမည္၊ မူရင္း စာအုပ္အမည္မ်ားအျပင္ သည္လင့္(ခ္)ကိုပါ ျဖည့္စြက္ၿပီး ကူးၾကဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံပါရေစ။
Thanks for sharing the poem. Which is so true! I read both sides of stories (Old BF/2). 🙂
I want to read Old BF/2 sayar. hehehe.
It’s somewhere on my blog. Please find it out. I assure you that you’ll love the story. 😉
Ooops! I don’t know, where that ourreligions came from??????? (@_@)
Oooop…
(at that time) What if ur boss is ur reader?
A good question, but what I must suggest you is to kindly read my biography and you’ll find the connection between my writings and my boss. Thanks for the comment.
KOM ???